Ontwaken sonia diewijze

Triggers…

Deze maand (augustus) kwam ik te weten dat zijn “bijna vaste” vriendin nu blijkbaar toch vaste vriendin genoemd mag worden. Dit had hij begin dit jaar al aangegeven tijdens een interview met een lokale krant en in het voorjaar waren er dan eindelijk foto’s verschenen op sociale media waarop ze te zien was.

Sinds afgelopen najaar had ik besloten niks geen FB of andere sociale media over hem nog langer te bekijken. Het werd me echt allemaal teveel. Ik kan sowieso niet met hem samenzijn in dit aardse bestaan. Hij: een vrouwengek, fuifbeest, verslaafd aan gamen, leest niet, houdt van snelle wagens etc etc en ik: in ’t bezit van zowat een halve bibliotheek, en niet in ’t minst geïnteresseerd in gamen, wagens, feestgedruis… Of hij nu in een relatie zou zitten of niet; het is en blijft een onmogelijk iets. En sturen kan ik dit ook al niet, het heeft geen zin en dit is ook niet de bedoeling van dit alles. Gelukkig heb ik eindelijk het gevoel het allemaal te kunnen loslaten en de dingen te laten zoals ze zijn en alles te laten gebeuren zoals het zal gebeuren. Toen al – afgelopen najaar – bleek hij het er flink van te nemen, druk met feestjes bijwonen, uitgaan, een enkele keer was hij zelfs te zien in een stripclub (allemaal zonder zijn “vaste vriendin” erbij wel te verstaan).

Deze zomer staat hij echter weer enorm in de belangstelling en heb ik toch de tv beelden bekeken en werd weerom meegesleurd in zijn energie, zij het in iets mindere mate dan voorheen. Na de verwachte overwinningen was het natuurlijk weer feesten geblazen. En we zullen het geweten hebben want wat bleek toen ik een mailtje opende verscheen ineens een foto (pop-up) van hem in bed met een jonge dame waarmee hij de lakens zou gedeeld hebben (voor alle duidelijkheid, zij was niet zijn “vaste vriendin”). En alsof dat nog niet genoeg was, verschenen er ook meerdere foto’s van hem en nog een andere dame, elkaar innig kussend. En daarna ging het feesten door, elders in de wereld waar hij weeral met andere dames gespot werd… Mijn walging was zo immens dat ik bijna moest braken. Niet dat ik preuts ben maar dit gaat er echt wel over. Het getuigt van weinig respect en moet wel beledigend en kwetsend zijn voor zijn vriendin, alhoewel hij, naar eigen zeggen – nog steeds in datzelfde interview – een afspraak had met haar dat ze zijn escapades maar voor lief moest nemen, want zo was hij nu éénmaal en hier had hij bij tijd en stond, behoefte aan. Nu ja, feesten is één ding, een andere vrouw staan tongzoenen in ’t openbaar of ermee in de koffer duiken, is nog wat anders. Zelf gaf zijn vriendin aan niet onder de indruk te zijn van de foto’s maar toch… Zijn familie, met name zijn moeder, willen dolgraag dat hij zich eindelijk settelt en aan kindjes begint en oefent hierbij klaarblijkelijk heel wat druk op hem uit. Zelf vertelde hij echter in hetzelfde interview dat hij niet zinnens is om binnen de komende 5 jaren te trouwen en ten laatste op 50-jarige(!) leeftijd.

Ik wist natuurlijk dat hij een versierder was maar nooit eerder werd het zo flagrant getoond. Voor mij betekende dit een aantal slapeloze nachten met een verkoudheid en hoest erbovenop. Thema’s als vrouwelijkheid, seksualiteit, uiterlijk, aantrekkelijkheid, jeugd versus veroudering passeerden onvermijdelijk de revue. Hij kan de mooiste vrouwen krijgen zonder probleem; zijn vriendin is bloedmooi. Ik kan hier onmogelijk tegenop boksen en zal hierop een antwoord mogen vinden dat niet door mijn leugenachtig ego, mijn wankele egoïsche mind zal worden aangereikt. Ik zal het mogen zoeken in de stilte en de onmetelijke ruimte van mijn pure Zelf, mijn boeddha natuur of Christus bewustzijn.

Het meest hallucinante was dat ik hierdoor de tijd werd ingeslingerd naar de periode dat ik met mijn ex was die in veel opzichten geleek op hem, niet monogaam, onbetrouwbaar

Mij lijkt hij in ieder geval niet klaar voor het huwelijk, da’s nu wel duidelijk. Hij is wild en ontembaar, net zoals zijn krachtdier, de tijger. Wild om zich heen schoppend schreewt zijn ziel om hulp. Hij loopt hard van zichzelf weg. Misschien heeft zijn verloofde wel iets in hem losgemaakt dat hij niet kent, iets dat hem tot dan toe totaal vreemd was (echte liefde?) en wijt hij dit gevoel van ongemak binnenin hem aan haar aanwezigheid in zijn leven. Ik heb het reeds bij anderen (mannen vooral) gezien wanneer ze geconfronteerd werden met hun diepste schoonheid binnenin hen, zetten ze het op een lopen en bij sommigen kon ik het zelfs in hun ogen zien, die blik, de blik van een dolle, razende hond. Hallucinerend en het ergste is dat ze weglopen van precies datgene wat hen kan bevrijden! De herkenning van hun ware, echte kern, hun pure, onschuldige IK.

En ik moet hier opnieuw verwijzen naar het stuk dat ik een paar jaar terug schreef over “De achterstand” waarin ik Barbara Hand Clow vermeld en citeer uit haar werk “Boodschappen van de Pleiaden”: “(…) Positieve energie heeft de overhand over negatieve energie, maar de Mannen van Orion hebben het karmische geheugenpatroon opgeladen met veel negatieve ervaring, waarop veel mensen neigen terug te vallen. Het is belangrijk om na 16 augustus 1987 in het nu aanwezig te zijn omdat, tegen 1992, ieder individu met wie je ooit in eerdere levens kwaad hebt ervaren, zal opduiken in je leven. Verwelkom hen als je leraren. 

Het exacte moment waarop de Mannen in het Zwart de schepping afwezen is het enige moment waarop zij kunnen voelen! Dus als je seksuele verslaving ziet, of een voorliefde voor geweld, of zelfhaat, weet dan dat deze menselijke giffen een wanhopige bevrijdingskreet zijn van de gevangen ziel op zoek naar overgave. Orion leerde pas voelen tijdens het gebruik van macht en beheersing; niet door zich over te geven aan een grotere macht. Dus als je merkt dat je iemand anders haat, of onderworpen bent aan een verslaving, of geniet van de bizarre uitingen in de buitenwereld van het innerlijke kwaad van de Eindtijden, ga dan naar de liefde, naar het licht dat in de chakra’s van je lichaam explodeert. (…)”

Toen had ik dit artikel afgesloten met de woorden “(…) en ik heb zo’n vermoeden dat dit nog een staartje zal krijgen.” Het wordt me alsmaar duidelijker.

Of hij al dan niet seksverslaafd is laat ik open; hijzelf verschuilt zich achter “zijn cultuur” die nu éénmaal anders is dan hier bij ons (in het Westen) en veel ruimdenkender; het is daar niet ongebruikelijk dat een man meer dan 1 vrouw/vriendin heeft.

De laatste tijd hoor ik mezelf tegen hem praten: “Ik geloof je niet, ik geloof je niet…” Natuurlijk kan ik hem niet geloven. Dit personage dat hij tentoonspreidt is niet zijn ware Zelf maar zijn ego-zelf, de rol die hij speelt in dit toneelstuk genoemd: “Leven” of “Bestaan”. Het is de projectie van wie hij denkt te zijn. Gisteren na het bekijken van foto’s en berichten over hem op diverse sociale media de avond voordien, voelde ik me slecht en besefte dat het kwam door deze vervuilende energieën en gedachten. Ik hoef dit echter niet toe te laten want ik ben tot het besef gekomen dat zolang ik in mijn ego-rol, mijn valse of onechte ik blijf zitten, ik hem zal blijven bekritiseren, minachten en verwensen of wat dan ook. Ik zal hem bekijken doorheen mijn gekleurde bril en zal hem waarnemen als een projectie van mijn ideeën en interpretaties over hem. Wanneer ik hem echter voel vanuit mijn hart, zie ik zijn zachte ogen en zijn ware, stralende natuur, zijn zuivere, goddelijke IK, dat zoveel grootser is dan diegene die hij denkt te zijn. Nee, mij maakt hij niets wijs. Al pakt hij het aan zoals hem ingegeven en voorgedaan werd door de cultuur waarin hij opgroeide. Dit zijn enkel conditioneringen. Zijn promiscue gedrag vertelt ons in feite dat liefde onbegrensd is, hij reikt ons een andere kijk op liefde aan, namelijk dat echte liefde vrijheid is, ware liefde laat VRIJ, geeft de grootst mogelijke VRIJHEID. Echte liefde is zo groots dat het niet kan gevangen worden of gevat in zoiets nietig als een overeenkomst of een structuur zoals het huwelijk. Daarvoor is het veel te immens, veel te ruim! Door anderen te triggeren worden zij gedwongen op zoek te gaan naar die grootse liefde in zichzelf, naar hun zelf-liefde want daarin ligt ware zelfbevrijding. In dit aardse bestaan zijn er geen zekerheden; alles is continu in beweging en alles is veranderlijk. Zekerheid, geborgenheid en standvastigheid is enkel te vinden bij je Zelf.

Tweelingzielen zijn op het aardse vlak, in dit spel of (toneel)stuk dat leven of bestaan heet, geïncarneerd om het pad te effenen en de fundamenten te leggen voor toekomstige relaties op onze planeet. Zij creëren de nieuwe blauwdruk voor menselijke relaties op aarde. Het zal veranderen en het is al gaande; tegenwoordig zien we meer en meer “andere” vormen van bv samenwonen. Het traditionele gezin moet wijken voor almaar meer nieuw samengestelde gezinnen en alleenstaanden, hetero of holebi, het maakt niet langer meer uit. Het zal niet meer zozeer van belang zijn of men het 10 of 30 of 50 jaar met die of die persoon zal uithouden maar men zal dienen te ontwaken tot het besef dat dit leven was bedoeld als een dans van zielen die om elkaar heen dansen en elkaar spiegelen en uitdagen om zodoende te kunnen groeien tot hun ware potentieel. Diegenen die ons het meest irriteren zijn onze grootste leermeesters, wees hen dankbaar want zij zullen ons onze meest waardevolle lessen bijbrengen of laten herinneren waarom het was dat we hier, op aarde, zijn gekomen.

Mede door te lezen over en het horen van andere tweelingziel verhalen heb ik me lange tijd ingebeeld dat er ooit een dag zou komen dat we mekaar zouden kunnen gaan begroeten op aards vlak, in de fysieke “werkelijkheid”. Of dit werkelijk gebeuren zal weet ik niet op dit moment maar ik wil mijn gedachten, gevoelens en handelingen hier niet langer door laten bepalen. Mijn laatste lesgever vertelde hier enkele maanden geleden iets interessants over; hij had zelf ervaring met dit tweelingziel fenomeen waarbij zijn andere helft ook iemand was die aan de andere kant van de oceaan woont en redelijk bekend is. Hij heeft ervoor gekozen om dit gegeven alleen door te werken en heeft het kunnen achter zich laten. Hij stelt het zo: “het universum heeft vele manieren om onze aandacht te trekken”. En misschien is het inderdaad niet meer dan dat, een wake-upcall.

Na deze intense en slopende paar weken – met o.a. als gevolg een nare hoest – heb ik besloten een punt te zetten achter dit “tweelingziel” verhaal. Het is genoeg geweest. Het heeft zijn dienst bewezen en hij heeft mij vooral herinnerd aan datgene wat ik niet ben maar ook toonde hij mij de weg naar diegene die ik wel ben en daar zal ik hem blijvend dankbaar voor zijn.

Want tevens toonde hij mij de weg naar mijn ware Meester, een landgenoot van hem bij wie ik eindelijk mag thuiskomen en rusten in mijn ware Zelf. Meer hierover in een volgend artikel.

Geregeld vraagt men me wat tweelingzielen precies zijn.

Om deze vraag te beantwoorden zou ik gemakkelijk een boek kunnen volschrijven maar hier zal ik me beperken tot enkele punten waarvan ik aanvoel of aan den lijve ondervonden heb dat ze voor mij kloppen op dit moment. Daar het een voortdurend proces is gebeurt het dat je, na verloop van tijd, een andere kijk op de zaken zal krijgen omdat je geregeld andere of nieuwe inzichten krijgt tijdens fases van verdieping.

De term “tweelingzielen” is slechts één benaming om een fenomeen aan te duiden; het wordt o.a. ook “heilig verbond”, “goddelijke unie”, “bronenergie”, “katalysator ervaring” (catalyst experience) of je “essentiële andere” genoemd. 

Patricia Joudry en Maurie Pressman, auteurs van “Tweelingzielen – Vind je ware spirituele partner” definiëren het tweelingzielidee als volgt: het splitsen van de ziel in een mannelijke en een vrouwelijke helft, twee bij elkaar horende helften, de lange weg die ze samen hebben te gaan om zich weer te kunnen verenigen en het alomvattende kosmische plan. (…) Het begrip tweelingziel illustreert de ware aard van liefde en daarmee wellicht het doel van de ziel op aarde. De ziel hunkert naar voltooiing en wil terugkeren naar haar creatieve bron. Die weg terug begint met de spirituele ontwikkeling van het individu, voor zover dat mogelijk is in de staat van verdeeldheid, en voortgaat in de vereniging met de ziel die de ware wederhelft is, de tweelingziel. De weg is voltooid met de hereniging met de groepszielen, waarvan de ziel zich lang geleden heeft afgescheiden.”

Wat tweelingzielen of tweelingzielschap betekenen voor mij:

• Bij tweelingzielen spreekt men niet zozeer over een relatie, eerder over een connectie, een verbond of een unie. Het is niet te vergelijken met de gewone “romantische liefdesrelatie” al kan het aanvankelijk makkelijk verward worden met een “gewone” liefdesrelatie. Er bestaan dan ook heel wat misverstanden hierover.
• Men kan het tweelingzielschap beschouwen als een soort van inwijdingsweg naar een hogere staat van bewustzijn en uiteindelijk naar het pad van zelfverwezenlijking (het verwezenlijken van het Zelf).
• Tweelingzielen kunnen elkaar slechts herkennen indien ze beide een bepaalde geestelijke maturiteit hebben ontwikkeld. Daarom is werken aan jezelf een noodzakelijke vereiste. Een man zal zijn “vrouwelijke” kant dienen te ontwikkelen en een vrouw mag de “mannelijke” aspecten in zichzelf ontplooien.
• Tweelingzielen delen 1 Hogere Zelf die de gebeurtenissen aanstuurt.
• Vooraleer TZ incarneren wordt er een soort plan opgesteld. Daarbij wordt aan ieder individu de grootst mogelijke vrijheid gelaten wat betreft de uitvoering. Ook wordt de moeilijkheidsgraad bepaald.
• De taken tussen de twins worden verdeeld; de ene helft dient ervoor te zorgen dat hij/zij kan gevonden worden; de andere dient ervoor te zorgen dat hij/zij zijn/haar twin zal herkennen of vinden wanneer hij/zij zich kenbaar maakt.
• Er bestaat een magnetische aantrekkingskracht tussen beide individu’s die onweerstaanbaar is. Vandaar dat het gemakkelijk wordt verward met een “gewone” liefdesrelatie. De “andere” wordt herkend. De herkenning kan heel heftig zijn en intense gevoelens naar boven brengen.
• Vaak zijn de twins zonder dit te beseffen in elkaar’s buurt geweest, soms zelfs jaren voordat de eigenlijke eerste fysieke ontmoeting plaatsvindt.
• Na de fysieke herkenning of ontmoeting worden beide twins of de twin die het meest spiritueel geavanceerd is, vaak geconfronteerd met bevestigingen omtrent de identiteit van hun twin in de vorm van zgn tekens of signalen. Deze kunnen de vorm aannemen van bv liedjes op de radio, reclame op tv of in het straatbeeld, bepaalde logo’s die kennissen of “toevallige” voorbijgangers op straat dragen (op hun kledij), kennissen die onbewust verwijzen naar de afkomst van je twin (wanneer dit een ongewoon gespreksonderwerp is voor deze persoon), … en dit tot in het absurde toe!
• Het gebeurt dat twins elkaar kunnen “voelen” op afstand.
• TZ kunnen incarneren in meerdere hoedanigheden: als potentiële liefdespartners maar ook bv in een ouder-kind relatie.
• Geen enkel van de tweelingzielhelften is “superieur” aan de andere helft. Ze zijn beiden tegelijkertijd “leraar” en “student” van elkaar – en dit geldt trouwens voor alle relaties.

• De herkenning van je twin werkt als een soort van katalysator die je wakker maakt en je aanspoort tot actie; stilaan herinner je je missie.
• Door de herkenning van je tweelingziel worden alle ongeheelde stukken (bv oude overtuigingen, gedachtepatronen, trauma’s…) en alle onwaarheden in en omtrent jezelf uitvergroot aan jou getoond zodat je deze kan helen. In feite draait deze unie dus grotendeels om het helen van jezelf, om te leren jezelf volledig te accepteren en onvoorwaardelijk lief te hebben. Anderen benoemen dit dan weer als: co-creator of medeschepper worden van je eigen leven. Het besef groeit dat we multi-dimensionale wezens zijn.
• Doordat je in een non-stop flow van liefde komt (een eindeloze stroom van liefde) kan je deze liefde gaan uitstralen naar en gaan delen met anderen, dus niet alleen met je twin, maar met alle wezens.
• Het tweelingzielschap dwingt je bijgevolg om je hoogste liefdescapaciteit of potentieel in jezelf te ontdekken. Tweelingzielen helpen elkaar hierin (zij het meestal onbewust).
• Tweelingzielliefde draait m.a.w. in wezen om de hoogst mogelijke vorm van liefde; een liefde die niet grijpt, klauwt, inzuigt, pakt, neemt maar een liefde die de grootst mogelijke vrijheid schenkt, een liefde die volkomen vrij laat, een liefde die gewoon IS, no matter what, ongeacht wat de ander doet of zegt of hoe hij/zij zich gedraagt. De liefde voor de andere(n) is totaal en onvoorwaardelijk. Men bemint de andere(n) met alles erop en eraan.
• Tweelingzielen zijn hier om een nieuwe blauwdruk voor toekomstige relaties op aarde te vestigen. De missie is het belangrijkste. Op zieleniveau hebben zij zich hiervoor aangemeld als vrijwilliger. Door het samenkomen van beide helften ontstaat er een zogenaamde “derde energie” oftewel: 1 + 1 = 3; een goddelijke energie of bronenergie die ten dienste staat van het grote geheel.
• Struikelblok voor vele tweelingzielen is dat zij de connectie blijven bekijken vanuit het standpunt van de “oude” blauwdruk en onbewust vasthouden aan de meer romantische zijde van de relatie, m.a.w. ze proberen de connectie (die gebaseerd is op de nieuwe blauwdruk) te enten op de vroegere of oude template van relaties en dit lukt natuurlijk niet omdat beide blauwdrukken verschillend zijn.
• Het gebeurt dat TZ alvorens te incarneren beslissen om de missie niet samen uit te voeren omdat ze ervan uitgaan dat ze elk apart meer gedaan kunnen krijgen. Dit kan het geval zijn wanneer de verschillen (bv in leeftijd, afstand, religieuze overtuiging, culturele achtergrond, …) te groot zijn.
• Vandaar dat op dit moment vele TZ in de fysieke wereld (op aards vlak), gescheiden leven van elkaar (alhoewel ze op zieleniveau steeds met mekaar verbonden blijven). Door deze fysieke afstand worden 1 of beide helften “gedwongen” of uitgedaagd om zich aan te passen en gaan ze hun latente spirituele, paranormale en aanverwante talenten hetzij verfijnen, hetzij ontwikkelen en ten volle te beleven (multidimensionaliteit).
• Een andere reden – en allicht de belangrijkste – waarom tweelingzielen niet fysiek samen (kunnen) zijn is te vinden in het feit dat tweelingzielen elkaars “onafgewerkte stukken” weerspiegelen of uitvergroten. In de ander herken je jezelf. Vaak wordt dit door 1 (of beide) twin(s) als te confronterend ervaren met als gevolg dat 1 van beide het “op een lopen zet” (deze wordt gemeenzaam “the runner” genoemd).
• Belangrijk om weten is dat het eigenlijk niet uitmaakt of je fysiek samen bent met je twin of niet. Je kunt de missie perfect alleen volbrengen. Op energetisch vlak blijven tweelingzielen sowieso met elkaar verbonden.
• Vaak zijn TZ uitstekende healers en oefenen ze (of tenminste 1 van hen) een “dienstbaar” beroep uit.
• Er bestaat niet zoiets als een “standaard recept” voor tweelingzielen daar elke connectie verschillend is. Elk individu incarneert nu eenmaal met haar geheel eigen verleden, ervaringen, levensomstandigheden en bijgevolg is elke tweelingzielconnectie weer anders. Tussen de twins kunnen grote verschillen bestaan in bv leeftijd, afstand (geografische locatie), ras, culturele achtergrond, geloofsovertuiging, beroepsbezigheden, inkomensklasse, …
• De weg en zoektocht naar hereniging met je tweelingziel is een voortdurend proces (ongoing process).

Hij zou komen, zo had hij schijnbaar beloofd. Enkele dagen voor het event echter bleek hij van gedacht veranderd en kondigde hij aan dat hij niet ten tonele zou verschijnen.

Ik had al een naar gevoel gehad toen het nieuws bekend raakte dat hij zou komen, een gevoel dat ik maar niet van me af leek te kunnen schudden. “Waarom kan ik nu niet wat opgewekter zijn”, had ik gedacht, ‘Ik zou net moeten juichen van blijdschap”.

Ik vernam het nieuws daags nadat de tijding bekend raakte in de pers. Alsof ik een voorgevoel had, keek ik voor alle zekerheid op de website van de organisatie die het event inrichtte en mijn adem stokte even; tijdens het weekeinde al had hij aangegeven niet te zullen deelnemen. Echter, hoe groot mijn ontgoocheling ook was, kan ik niet ontkennen dat niet lang daarna ik een diepe opluchting ervaarde, alsof er een loodzware last van mijn schouders viel. In feite was de opluchting even groot als de teleurstelling dit ik aanvankelijk voelde. Ik hoefde me niet langer op te tutten, naar de kapper en wat nog. Ik hoefde me geen zorgen te maken over of hij me zou opmerken en hoe of waar ik met hem in contact zou kunnen raken, enz, enz. Daar ik toch al toegangskaarten had – deze had ik afgelopen winter besteld – ging ik naar het evenement met mijn vriendin. Ik vertelde haar hoe opgelucht ik was; ergens voelde ik me bevrijd. Die avond, terwijl ik de piste overschouwde, daalde er een rust over me neer. Hij was er niet. Ik was er wel en alles was zoals het zijn moest. Het was perfect zoals het was; er was niks verkeerds. Het was goed zo. Ik voelde me vredig.